در جهانی که در ان زندگی می کنیم وعصری که دوران شکوفایی وپیشرفت های فوق العاده بشری است،متآسفانه هر روز ،هزاران نفر از مردم دچار گرسنگس یا سوء تغذیه می گردند.همچنین در مقابل رشد تصاعدی جمعیت انسان ،تولید غذا با رشد خطی افزایش می ابد که این امر لزوم بهره برداری بهینه از منابع کشاورزی ،افزایش عملکرد در واحد سطح وتغذیه اصولی وطبیعی محصولا کشاورزی را در پی دارد.در سالهای اخیر کشاورزان جهت افزایش عملکرد در واحد سطح استفاده بی رویه وغیر اصولی از کودهای شیمیایی را در پیش گرفته اند که همچنین اثار بیش از حد استفاده از این کودها عواقب جبران نا پذیر ی را در پی داشته است که از آن جمله می توان به تخریب بافت خاک ،تجزیه سریع مواد الی ودر نتیجه فرسلیش سریع خاک های زراعی وباغی ،کاهش کیفیت محصولات بای وزراعی ،کاهش کیفیت محصولات کشاورزی وآلودگی های زیست محیطی ،ماندگاری بقایایی این کود ها در بافت ها ونسوج گیاهان وحیوانات وسرطان زایی در انسان وسایر موجودات اشاره نمود.
موضوع امنیت غذایی که یکی از عناصر تشکیل دهنده وسعه پایدار است خوشبخانه در یک دهه اخیر در ایران به شدت مورد توجه سیاست گزاران،برنامه ریزان ومتخصصان علوم تغذیه بوده ودر این راستا نیز پیشرفتهایی به وجود آمده است. که دستیابی به مفهوم علمی امنیت غذایی که همانا تآمین نیازهای سلولی به مواد مغذی (سیری سلولس )است تنها وسط ایجاد تحول وبه کارگیری فن آوری نوین در بخش کشاورزی ایجاد می گردد.
